isimsiz kuytulara açan
kırılgan çiçek,
büyüyecek
kavgasında bilenip yüreğin…
hüzün boyunca saldığın gözlerin
ve yangılarında demlenen
türkülere gücenip,
karanlık yolları geçer gibi
hem korkuyu
hem ıslığı taşıyarak
çağıldarken günlerin
bir gülüşle çoğalacaksın,
karakalem yalnızlığından…
cebe noyan
