Yeniden Doğmak
Uçurumun eteklerine yüzlerini silenler
İkileminde yürüyor karanlık yolun
Baharın konuştuğu- suskun yazlardan-
Geçip gidiyor zaman.
Uzandı yüreğinin bulanık sularına
Usulca örtü kirpiklerini gözlerinin üstüne
Dudaklarında yaralı sözcükler dökülüyordu
Ne olurdu büyüseydi dilindeki çığlık
Sözcüler kanayarak sızıyordu yanaklarından
Haykırırken adını özgürlüğün
Dil yarası dişlemiş ağız içini.
Hiç bir gerçek acımasız değildi bu kadar
Aşkı bekleyen sonsuzlukta
Sağanağa tutuldu bakışları
Yağmur yüklü bulutlar geziniyor gözlerinde
Kanayan yaraları kabullenip- susmadan
Kayıklar yüzdürerek kanında -yarına
Uzak denizlere salarak sevdayı- inadına
Özlemiydi onun yeniden doğmak.........
Abdullah Oral
