Kırıldın...

bu,
uzak kalmışlığımı yıllardan
hasretliğimi, sevmişliğimi,
ezilmiş ve eğilmişliğimi de
olgunluğuma katarak;
kimi boşverip kederi
kimi boğazıma dek batarak
unutulmuşluğuma yolculuğumdur...


Cüneyt Özkurnaz

sen,
çıplak kal düşlerimde
gökyüzü,
dağlar çıplak kalsın.
tomurcuklar sevdaya dursun,
filiz sürsün güzellikler.
ateş çıplak kalsın gecelerde
ben sarayım seni
ve herşeyi...
hasreti çekip gözlerime...


Cüneyt Özkurnaz

bir bebek gibiyim anne
öyle saf, öyle temiz;
günah nedir tanımaz
masmavidir düşlerim.
umut doluyum anne,
yarın doluyum,
yaşam yüklüyüm;
ama elim bağlı,
kolum bağlı,
çöz kundağımı anne...
yürümek istiyorum
koşmak kırlara, dağlara;
kır çiçeklerini görmek istiyorum,
onlara dokunmak anne;
incitmeden bir tekini
koklamak onları,
payıma düştüğünce,
doyasıya...
yeni hayatlar tanımak istiyorum,
yeni insanlar.
bir şeyler vereyim diyorum
bir şeyler alayım karşılığınca...
sevmek istiyorum anne
tatmak bu duyguyu,
tüm hoyratlığı ve sonsuzluğunca...
ağlamak istiyorum anne,
ağlamak acılarda;
sevinçlerde katıksız gülmek.
beni paylaşmak istiyorum
başka canlarla...
ben özgürlüğü istiyorum,
özgürlüğümü sınırsızca...
çöz kundağımı anne...


Cüneyt Özkurnaz

bilir misin,
güz kırığı zamanlardı...
fırtınalar vardı,
fırdöndü yüreğin
öylesine haylaz;
pupa yelkendi sevdalar
denizlerinde o çağ...
sen ki acemi,
yanlış fenere vurdun kendini
kırıldın...
kırıldım...


Cüneyt Özkurnaz